zwakke AI

Via pc, notebooks, tablets en smartphones voeren we informatie in en krijgen andere informatie, maar het apparaat zelf reageert niet op zijn omgeving en heeft daar ook geen benul van: het ontbreekt hem aan pragmatiek en semantiek. Het onderzoek naar kunstmatige intelligentie (Artificial Intelligence, AI) richtte zich aanvankelijk vooral op het maken van dit type automaten. Het idee was dat je daar alle vormen van intelligentie mee zou kunnen simuleren (zwakke AI) of zelfs scheppen (sterke AI), en dat zulke slimme computers de mens binnen enkele generaties op alle gebied zouden overtreffen. Dat is niet uitgekomen.

Om een realistisch beeld te krijgen van de mogelijkheden en beperkingen van artificiële intelligentie, is het van belang om onderscheid te maken tussen sterke en zwakke AI. [...]. Zwakke AI verwijst naar intelligente machines die één specifiek intellectueel probleem goed kunnen uitvoeren. Deze vorm van AI richt zich op het ontwikkelen van algoritmen die de optimale oplossing van het probleem zo goed mogelijk benaderen. Een klassiek voorbeeld is IBM's Deep Blue schaakcomputer, die in 1997 schaakgrootmeester Gary Kasparov versloeg.

Zwakke AI is de versie die gebruikt werd tijdens de schaakwedstrijd met Kasparov, en ook de versie die al veel toegepast wordt in hedendaagse wetenschap. Zwakke AI-systemen worden voor een specifiek gebruik ontwikkeld, zodat het weliswaar intelligent over kan komen als het aankomt op onderzoek in dat bepaalde deelgebied, maar daarbuiten geen verdere intelligentie vertonen. Zoekalgoritmes en expertsystemen zijn hier goede voorbeelden van, evenals bepaalde IoT-toepassingen.